Een veelgelezen titel/woordje/klank/...in blogland dezer dagen. Nu iedereen zo echt op elkaar gepakt woont (en sommigen al eens kleine baby's in huis hebben), kunnen we ons niet allemaal permitteren om dit in klank om te zetten. Virtueel dus maar.
Een kleine toelichting.
A1 en A2 staan voor mijn frustratie omwille van omstandigheidsbeperkingen. Als ik, vol goede moed, de inspanning wil doen om de ecologische voetafdruk van jongste zoon ineens in de kiem te smoren, en herbruikbare luiers wil gaan gebruiken, dan wil de creche niet mee (reden 1) wegens geurhinder, aparte behandeling of meer tijd nodig... whatever. En ben ik dan zo gek om het toch nog thuis vol te houden? Bijlange niet, want daarvoor ben ik niet kapitaalkrachtig genoeg (reden 2). het moet een win/win blijven he zeg. Mijn voorvechtersmomenten van weleer zijn een beetje naar de achtergrond vervaagd, in die zin dat ik me nu niet echt in staat zie om ze bij de creche te gaan overtuigen van een mentaliteitsswitch. Enfin.
A3 is omdat ik me heel erg moe voel en het net is alsof ik niet voor- of achteruit kan bewegen. Stilstaan is ook goed, zeker?
A4 tot A7 is omdat ik verdomme dat goodie-two-shoes-gehalte (zoals Sabine het noemt) van me af wil - het beperkt me, het maakt me verdrietig, het doet me twijfelen en maakt me onzeker en ik word er stilaan gek van. Ik wil zijn wie IK ben, zonder beperkingen, zonder aanpratingen, zonder zeer verdoken emotionele chantage. Waar ik dan telkens weer inloop. Hoe stom kun je zijn. (en dat zal dan de ongeschreven A8 zijn).