Vrije val

Ons team was gewaarschuwd dat ze eraan kwam. Tweede kindje, volledige ontsluiting en puilende vliezen. En weeën. Krachtige weeën. Ze werd met spoed binnengerold in de verloskamer om 13.15.
Stante pede werd het bed op bereikbare hoogte gezet, de verlosset geopend. Handschoenen, zonder geknoei van klamme handjes deze keer, aangegleden. Hoofd koel, Cindy. Deze bevalling is voor jou.
Ze wilde nog even gauw naar het toilet… maar daar knapten de vliezen.
Eén beweging om de broek uit te trekken en haar enigszins comfortabel op bed te krijgen.
Ze was hier niet op bedacht, op deze course of events. Plaats maken voor die baby, mevrouw! We kalmeerden haar, kregen haar op de rails. Ze hoefde zelfs niet eens mee te duwen, die baby wilde er gewoon uit. En kwam eruit om...13u24! Een flinke dochter op de buik, tranen van opluchting en geluk!
De placenta was er een kwartiertje later. Mama was voor geen centimeter beschadigd.
Een bevalling zoals je ze zelf zou willen. En dat maakt van een regenachtige dag een mooie dag. Next please!

dagelijkse wandeling

20 minuutjes te voet, enkele reis. Zo lang duurt het om naar het "werk" te raken.
Tot dusver ben ik van regen gespaard gebleven en is mijn last-minute aangekochte paraplu nog niet nodig gebleken.
Een impressie van de wandeling.

Eerst doe ik mijn - nieuwe :-) - stappers aan, en die zijn nodig!


Dan den hof af


Ne keer rondkijken...


De lange weg voor me (maar dit is nog niets...)



Maar dan.... den berg op... (hier noemen ze dat "heuvel")


Mijn adem, mijn kuiten ... auw... mijn conditie... hijgpuf... :-s.
Het zicht vertroebelt al in deze fase... waar is dat plekje om uit te rusten?




Alles met eindbestemming:

the emerald isle

Touchdown op Ierse bodem.
Eerste kennismaking met het land was er een van de natte soort: dat groen komt uiteraard wel ergens vandaan, dus het regent, en is naar de frisse kant naar zomerstandaarden.
het was vanmorgen zodanig vroeg dat ik toch maar eens een oogje dichtdeed tijdens de lange busrit naar mijn hometown-for-the-next-nine-weeks.

Ik heb een roommate, een Duitser die blijven hangen is voor een stage na zijn twee semesters op school.
De landlords zijn vriendelijke mensen die me ineens een pak basisvoer meegaven.
En ik slaap voor de eerste keer sinds lang alleen, en probeer niet te veel aan het thuisfront te denken omdat dat het mis-gevoel zou aansterken. ik ben hier met een doel, en focus daar maximaal op: 9 weken intensieve stage op het verloskwartier van een vrij groot ziekenhuis, met meer dan 170 bevallingen per maand (ik laat het aan u om uit te rekenen wat dat op dagbasis vertegenwoordigt). Reproductieve burgers, I like it !