Saai

De laatste tijd betrap ik me er soms op dat ik me al eens door de dagen durf worstelen in afwachting van mijn nachtrust... Er valt bitter weinig leuks of interessants te beleven waar er onderhoudende verhalen over te vertellen vallen. u weze dus gewaarschuwd, als u per se door wil lezen...
Op het werk is het heel erg plezant, leuk, boeiend, en is er voor de verandering werk genoeg, dat wel. Van verveling is er dus weinig sprake. Maar als dat het is, pfff. Opstaan op een steeds veel te vroeg uur. Plasje en wasje, kleren aan, Roosje flesje en kleertjes aan en hupakee, iedereen de auto in. Het lukt me nauwelijks om op tijd op het werk te arriveren (maar hey, what's new??), maar uiteindelijk zal ik er letterlijk én figuurlijk niet te veel van wakker liggen aangezien het doorwerken onder de middag en het late stop-uur dat ruimschoots goedmaken (ik doe er me zelfs verlies op).
Naar de creche spurten (spurten is uiteraard relatief, en volledig afhankelijk van de hoeveelheid overuren van die middag), dochter meetronen (en die heeft daar meestal weinig zin in, wil vooral tonen hoe fijn ze kan spelen), naar huis, beetje koken of opruimen, dochter in bed toveren en uitgeput in de zetel vallen.
De manden strijk hebben zichzelf tot nu toe jammer genoeg nog niet weggewerkt, en lijken zich alleen maar te vermenigvuldigen. Ik zou die wasmachine potverdorie tijdelijk moeten steriliseren...
Anyway, zo zit ik dan om 8uur nog eventjes met kleine oogjes achter de pc, en om niet volledig kinderlijk te zijn, ga ik het nog een uurtje rekken vooraleer ik zelf mijn bed in rol.
Ben ik nu zielig???