Enkele random tips.
1. Voorzie cola - vooral als je geen koffiedrinker bent
2. Eet, liefst vanalles wat. Doe alsof je de gezondheidsfreak zelve bent. Laat je niet verrassen door een ander ritme, en onthoud dat de kantine gesloten is… Breng dus eten mee, want je wil je lichaam doen geloven dat het dag is.
3. Neem wat lectuur mee: hoeft niet intellectueel te zijn
4. Irriteer je collega’s door luidop te hunkeren naar actie, terwijl zij met volle teugen genieten van de rust-na-veel-te-drukke-shifts (die jij niet hebt meegemaakt…)
5. Ga eens voor een ritje met de ambulance: je wordt een ervaring rijker, de tijd vliegt net als dat voertuig en pret is gegarandeerd. Als dit op het programma staat, vervalt tip 2 voordien. Wees voorzien op een bumpy ride.
6. Doe make-up up als je een ambulancerit voorziet: je gelaatskleur vervaagt zienderogen, en een barende vrouw ziet er anders zelfs beter uit dan jij.
6. Rol met veel enthousiasme een patiënt de verloskamer in, en gids haar door de laatste minuten van ontsluiting
7. Vang na 2 persweeën een prachtige baby op
8. Voel tranen van blijdschap prikken achter je ogen, en je stem trillen bij felicitaties
9. Geniet nog even na van het avontuur
10. Zie de zon opkomen om 5u ’s morgens, en besef dat je bedje lonkt. straks. nog even.
Monday, August 8, 2011
Thursday, July 7, 2011
Vrije val
Ons team was gewaarschuwd dat ze eraan kwam. Tweede kindje, volledige ontsluiting en puilende vliezen. En weeën. Krachtige weeën. Ze werd met spoed binnengerold in de verloskamer om 13.15.
Stante pede werd het bed op bereikbare hoogte gezet, de verlosset geopend. Handschoenen, zonder geknoei van klamme handjes deze keer, aangegleden. Hoofd koel, Cindy. Deze bevalling is voor jou.
Ze wilde nog even gauw naar het toilet… maar daar knapten de vliezen.
Eén beweging om de broek uit te trekken en haar enigszins comfortabel op bed te krijgen.
Ze was hier niet op bedacht, op deze course of events. Plaats maken voor die baby, mevrouw! We kalmeerden haar, kregen haar op de rails. Ze hoefde zelfs niet eens mee te duwen, die baby wilde er gewoon uit. En kwam eruit om...13u24! Een flinke dochter op de buik, tranen van opluchting en geluk!
De placenta was er een kwartiertje later. Mama was voor geen centimeter beschadigd.
Een bevalling zoals je ze zelf zou willen. En dat maakt van een regenachtige dag een mooie dag. Next please!
Wednesday, July 6, 2011
dagelijkse wandeling
20 minuutjes te voet, enkele reis. Zo lang duurt het om naar het "werk" te raken.
Tot dusver ben ik van regen gespaard gebleven en is mijn last-minute aangekochte paraplu nog niet nodig gebleken.
Een impressie van de wandeling.
Eerst doe ik mijn - nieuwe :-) - stappers aan, en die zijn nodig!
Dan den hof af
Ne keer rondkijken...
De lange weg voor me (maar dit is nog niets...)
Maar dan.... den berg op... (hier noemen ze dat "heuvel")
Mijn adem, mijn kuiten ... auw... mijn conditie... hijgpuf... :-s.
Het zicht vertroebelt al in deze fase... waar is dat plekje om uit te rusten?
Alles met eindbestemming:
Tot dusver ben ik van regen gespaard gebleven en is mijn last-minute aangekochte paraplu nog niet nodig gebleken.
Een impressie van de wandeling.
Eerst doe ik mijn - nieuwe :-) - stappers aan, en die zijn nodig!
Dan den hof af
Ne keer rondkijken...
De lange weg voor me (maar dit is nog niets...)
Maar dan.... den berg op... (hier noemen ze dat "heuvel")
Mijn adem, mijn kuiten ... auw... mijn conditie... hijgpuf... :-s.
Het zicht vertroebelt al in deze fase... waar is dat plekje om uit te rusten?
Alles met eindbestemming:
Sunday, July 3, 2011
the emerald isle
Touchdown op Ierse bodem.
Eerste kennismaking met het land was er een van de natte soort: dat groen komt uiteraard wel ergens vandaan, dus het regent, en is naar de frisse kant naar zomerstandaarden.
het was vanmorgen zodanig vroeg dat ik toch maar eens een oogje dichtdeed tijdens de lange busrit naar mijn hometown-for-the-next-nine-weeks.
Ik heb een roommate, een Duitser die blijven hangen is voor een stage na zijn twee semesters op school.
De landlords zijn vriendelijke mensen die me ineens een pak basisvoer meegaven.
En ik slaap voor de eerste keer sinds lang alleen, en probeer niet te veel aan het thuisfront te denken omdat dat het mis-gevoel zou aansterken. ik ben hier met een doel, en focus daar maximaal op: 9 weken intensieve stage op het verloskwartier van een vrij groot ziekenhuis, met meer dan 170 bevallingen per maand (ik laat het aan u om uit te rekenen wat dat op dagbasis vertegenwoordigt). Reproductieve burgers, I like it !
Eerste kennismaking met het land was er een van de natte soort: dat groen komt uiteraard wel ergens vandaan, dus het regent, en is naar de frisse kant naar zomerstandaarden.
het was vanmorgen zodanig vroeg dat ik toch maar eens een oogje dichtdeed tijdens de lange busrit naar mijn hometown-for-the-next-nine-weeks.
Ik heb een roommate, een Duitser die blijven hangen is voor een stage na zijn twee semesters op school.
De landlords zijn vriendelijke mensen die me ineens een pak basisvoer meegaven.
En ik slaap voor de eerste keer sinds lang alleen, en probeer niet te veel aan het thuisfront te denken omdat dat het mis-gevoel zou aansterken. ik ben hier met een doel, en focus daar maximaal op: 9 weken intensieve stage op het verloskwartier van een vrij groot ziekenhuis, met meer dan 170 bevallingen per maand (ik laat het aan u om uit te rekenen wat dat op dagbasis vertegenwoordigt). Reproductieve burgers, I like it !
Thursday, June 9, 2011
studeren
Ik moet studeren. Ja, op dit eigenste moment. Maar ik wil eventjes niet. Hoe vreemd is het toch dat dan andere dingen precies veel interessanter kunnen zijn of meer aantrekkingskracht uitoefenen.
We zijn intussen zowat 3 jaar verder na laatste post. Als je ervoor staat, onoverkomelijk. nu lijkt het peanuts.
Drie jaar in uitgebreid en gedetailleerd beschrijven, ik begin er niet aan, kwestie dat u dat ook al weet. De essentie is dit: ben nu beland in jaar drie van een studie vroedkunde. En heb een stage in Ierland in het vooruitzicht.
Waarvoor ik ondergetekend blogje nog even opdiep om straks mijn wedervaren te kunnen vertellen. De eerste stap is gezet.
TBC
We zijn intussen zowat 3 jaar verder na laatste post. Als je ervoor staat, onoverkomelijk. nu lijkt het peanuts.
Drie jaar in uitgebreid en gedetailleerd beschrijven, ik begin er niet aan, kwestie dat u dat ook al weet. De essentie is dit: ben nu beland in jaar drie van een studie vroedkunde. En heb een stage in Ierland in het vooruitzicht.
Waarvoor ik ondergetekend blogje nog even opdiep om straks mijn wedervaren te kunnen vertellen. De eerste stap is gezet.
TBC
Subscribe to:
Posts (Atom)